Romalılar'ın "locare" ve "conducere" kelimelerinin anlamlarından yola çıkmak suretiyle görünüşte birbirinden farklı olan kira, hizmet ve istisna sözleşmelerini bir arada düzenledikleri kaynaklardan anlaşılmaktadır.
Romalı hukukçular, bir şeyin, hizmetin ve de bir işin kiraya verilmesi ve kiralanması hukuki işlemlerini birbirinden farklı üç hukuki işlem olarak görmek yerine, üçünü birden locatio conductio adını verdikleri tek bir sözleşme çerçevesinde ele almışlardır. Gerçekten de locatio conductio terimi, bir malın belirli bir bedel karşılığında kullanılması veya o maldan yararlandırılması (locatio conductio rei), belli sürede bir işin görülmesi (locatio conductio operarum) ve belirli bir sonucun ortaya çıkarılmasının üstlenilmesi (locatio conductio operis)hukuki işlemlerinin hepsinde genel olarak kullanılmaktadır.
