Çalışmanın temel amacı, mülkiyet hakkının içeriğini, koruma ve uygulama alanını ortaya koymaktadır. Pek tabi hakkın normatif çerçevesini belirleyen metinler kısadır ve detaylı değildir. Esasen bir hakkın çerçevesini belirleyen mahkeme kararlarıdır. Dolayısıyla belirtilen amacı gerçekleştirirken, öncelikle AYM’nin sonrasında da AİHM’in bireysel başvuru kararlarından faydalanılmıştır. Yüksek mahkemelerin mülkiyet hakkının içeriğini tespit ederken benimsediği usul takip edilerek hakkın koruma alanı belirlenmiştir. Örneğin, her iki mahkemede öncelikle mülk kavramını tespit ederek, hangi hal ve durumların mülkiyet olarak değerlendirilip değerlendirilemeyeceğini belirlemektedir.Çalışmada da bu çerçevede, öncelikle mülkiyet hakkının uygulanma koşulları belirlenerek hangi hal ve şartlarda mülkiyetin doğduğu ve mahkemelerce neyin mülkiyet olarak kabul edildiği tespit edilmiştir. Daha sonrasında ise kararlar çerçevesinde mülkiyet hakkının tanıdığı güvenceler belirlenerek, bu güvencelerin içeriği ve sınırlarına yer verilmiştir. Belirtmek gerekir ki, mülkiyet hakkı kişilere haklar tanır ama aynı zamanda diğer haklara kıyasen devletlerin tasarruf yetkisinin görece daha da geniş olduğu bir haktır. Bu nedenle devletlerin hak üzerindeki yetkileri ve bu yetkilerin sınırlarının belirlenmesi önem arz etmektedir.
