Çağımızda bilginin öneminin giderek artması karşısında kişi özgürlüklerinin korunması gereksinimi doğmuştur. Kişilere ilişkin bilgiler, ulusal ve uluslararası düzenlemelerde “kişisel veri” olarak tanımlanmıştır. Bu bilgilerin toplanması, işlenmesi, aktarılması ve imha edilmesi belirlenen bazı ilkeler gözetilerek şartlara bağlanmıştır. Çalışmamız hazırlanırken, 07.04.2016 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren Kişisel Verilerin Korunması Kanunu1 (Kanun) esas alınmıştır. Kullanılan terim, kavram ve ilkeler Kişisel Verilerin Korunması Kanunu’na göre açıklanmıştır. Buna paralel olarak, değerlendirmeler bu Kanun ışığında ve Türk hukukuna yönelik olarak yapılmıştır.Çalışmamızda icra hukukuyla bağlantılı olarak kişisel veri işleme süreçlerinde yer alan süjelerin Kişisel Verilerin Korunması Kanunu kapsamında sıfat ve sorumlulukları incelenmiştir. Çalışmamızın konusunu takip hukuku ile bağlantılı bir şekilde gerçekleştirilen veri işleme faaliyetleri oluşturmaktadır. İcra mahkemelerinde gerçekleştirilen yargılamalar ise çalışmanın kapsamı dışında bırakılmıştır. Veri işleme faaliyetlerinin Türk hukukuna göre hukuka uygunluğunun belirlenmesinde öncelikle incelenen, faaliyetin Kişisel Verileri Koruma Kanunu’nun kapsamına girip girmediğidir. Örneğin mahkemeler tarafından gerçekleştirilen yargılamalarda yapılan veri işleme faaliyetleri Kanunun 28. maddesinin ilk fıkrasının d bendi ile Kanunun kapsamı dışında bırakılmıştır. Kanunun kapsamına giren veri işleme faaliyetlerinin hukuka uygunluğu ise genel olarak kanunda sayılan ilkelere çerçevesinde işlenip işlenmemiş olmasına ve ilgili kişi tarafından işlemeye açık rıza verilip verilmemesine göre belirlenir. Kanunda sayılan istisnai hallerde ilgili kişinin açık rızası aranmaz. Bu istisnai hallerde işleme, ilkelere uygun olarak gerçekleştirilmiş ise hukuka uygundur.
