İcra ve İflâs Kanunu’nun 111/a maddesi uyarınca borçluya satış yetkisi verilmesi, Türk icra hukuku açısından oldukça önemli bir yenilik olmasına rağmen, bu konuda yapılan akademik çalışmaların son derece sınırlı olduğu görülmektedir. Bu durum, söz konusu düzenlemenin teorik ve pratik boyutlarının yeterince incelenmediğini ve hukuki uygulamada birçok soru işaretini beraberinde getirdiğini göstermektedir. Bu çalışmada, 111/a maddesi uyarınca borçluya satış yetkisi verilmesinin hukuki niteliği, uygulamada karşılaşılan sorunlar ve bu düzenlemenin borçlu, alacaklı ve cebri icra sürecine etkileri derinlemesine ele alınmıştır. Literatürdeki bu boşluğu doldurmayı amaçlayan bu tez, hem akademik camiaya hem de uygulayıcılara katkı sunma hedefiyle hazırlanmıştır.
