Bir hukuk çalışmasında pek rastlanmayan bir yöntem olması sebebiyle iyi regülasyon ilkelerinin neden bu çalışmada bir değerlendirme ölçütü olarak temel alındığını açıklamak yerinde olur. Gerçekten de kamu yönetimi sahasında ortaya çıkan iyi regülasyon akımı, esas itibarıyla kamu kesiminin nitelikli, etkin ve daha az maliyetli regülasyon faaliyeti yürütebilmesine yönelik geliştirilmiş bir yöntem önerisidir. Bu açıdan bakıldığında iyi regülasyonun konusu, regülasyon faaliyeti; muhatabı ise regülasyon faaliyetini yerine getiren devlet organlarıdır. Buna karşılık ortaya çıktığı 1990’lı yıllardan bu yana iyi regülasyon, oldukça zengin bir literatür ve politika önerileriyle beslenen duru bir yöntem haline gelmiştir. Bu yöntem, kanımızca, bir yandan düzenleyici kurumlara nitelikli regülasyon faaliyeti yürütmenin yolunu gösterirken, diğer yandan bu regülasyon faaliyetinin kalitesini ölçmekte kullanılabilecek nesnel ölçütleri barındırmaktadır. İyi regülasyon ilkelerinin yüksek bir soyutlama düzeyinde olmasına karşın sade ve sistematik yapısı, bir düzenlemenin hukuki açıdan yerindeliğini değerlendirmede bu ilkeleri işlevsel kılmaktadır.
