Kullanım ödüncü, karşılıksız ve kullandırma borcu doğuran bir sözleşmedir. Karşılıksız olması özelliğiyle bağışlamaya, kullandırma borcu doğurması hasebiyle de kiraya benzerlik gösterir. Kullanım ödüncü sözleşmesi, adeta bu iki sözleşmenin ana unsurlarının bir araya gelmesiyle bunların ortasında bir yer tutar. Hal böyle olunca, karşılıksızlık unsurunun ağır bastığı durumlarda bağışlama sözleşmesi hükümleri, kullandırma unsurunun önem kazandığı durumlarda da kira sözleşmesine ilişkin hükümler, ödünç sözleşmesine ilişkin -sadece yedi maddede (TBK m. 379-385) düzenlenen- kanun boşluklarının doldurulmasında ve ödünç sözleşmesine ilişkin kanun hükümlerinin yorumlanmasında en önemli kıyas dayanaklarını oluştururlar. Sözleşmenin karşılıksızlığı özellikle özgeci ödünç verenin hafifletilmiş sorumluluk avantajından yararlanmasını sağlarken, kullandırma unsuru daha ziyade ödünç alanın borçlarının kapsamı ve sürekli bir borç ilişkisi doğurması sebebiyle de sözleşmenin sona ermesi/erdirilmesi bağlamında öne çıkarlar.Yukarıda genel çerçevesinden bahsettiğimiz hususları ayrıntılarıyla incelediğimiz bu çalışma üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde genel olarak kullanım ödüncü sözleşmesi, ikinci bölümde sözleşmenin hükümleri ve nihayet üçüncü bölümde de sözleşmenin sona ermesine ilişkin konular, karşılaştırmalı hukuktan ve de özellikle Alman hukukundan yararlanılarak sistematik bir biçimde incelenmektedir.
