Ticaret hayatında finansmana erişim, çok büyük bir ihtiyaç olarak karşımıza çıkmaktadır. En büyüğünden en küçüğüne tüm ticari işletmelerin, istikrarlı bir şekilde ticaret hayatına devam edebilmesi için mutlaka finansmana ihtiyacı vardır. En küçük ticari işletmenin bile devamlılığına gelen darbe, mikroekonomide tüm ülke iktisadına küçük düzeyde de olsa hasar verir ve bu ticari işletmelerin büyüklüğü ve önemine göre hasar seviyesi değişebilir. Bu hasarın büyümesi, ülke ekonomisini olumsuz yönde etkiler. Bu doğrultuda finansman ihtiyacı ortaya çıktığında krediye ulaşılabilmesi için hızlı ve etkili bir sistem ihtiyacı oluşmaktadır. Bu ihtiyacı karşılamak bakımından çeşitli yollar mevcuttur. Bu bağlamda ticari işletmenin rehni, tacirin krediye ulaşmasının en kullanışlı yöntemlerinden birisidir. Ticari işletmenin rehni, iktisat hayatını korumak adına atılan önemli adımlardan biridir. İşletmelerin finansmana ulaşabilmesi ve bunu kendi tasarrufuyla hızlı bir şekilde yapabilmesi, tacirler için çok büyük bir kolaylık olduğundan, tercih edilebilir bir yöntemdir.Bu yöntemin kullanılabilmesi için 28.10.2016 tarihinde 6750 sayılı Ticari İşlemlerde Taşınır Rehni Kanunu yürürlüğe girmiştir. Kanun’un yürürlüğe girmesiyle çok derin tartışmalar ortaya çıkmıştır. Çalışmamızda tartışmalarla Kanun’un eksik ve isabetli görülen yönleri incelenmiştir.
